Ver still mi sjel

Ver still mi sjel
med timan ror,
og trei står så sturne.
Kva er vi vel?

Ein handfull jord.
Litt oske i ei urne.

Eit liv av leir.
Eit hold som gror.
Men kjenner lengsle banke
mot noko meir
enn berre jord.
Ver still, men urotanke.

Er døden død?
Han gjer deg fri
for siste slavebande.
Eit ævefrø
slær røter i
det dulde grenselande.

Jan-Magnus Bruheim