Der vart han liggande til det var slutt med han. Ein vêrsliten og draumlaus mann: Han hadde sett det livet kunne syne han, og litt til. Over andletet hadde der fare mang ei frostnatt, kunne dei sjå; og enda var der som ein liten smil av kveldsol over det, dei visste ikkje rettare å seie det, og den synte seg meir dess lenger det leid med han.