Ei spire millom klunger
milde vindars kjærteikn
Så ditt kor
i morgen
utan å veta
kor vinden fer
i solauga
Dagen er ikkje din
heller ikkje kvelden
ingen ting veit du
bare at du lever nå
så - så
sil kornet millom fingrane
kjenn, det lever
Gundrun Brauti Knutslid