Bokelskere.no

Ho steig ein dag or døkke æveeimen
og leita seg eit rom i denne heimen,
og fredlaus vildrar ho ei lita tid
og leitar fåfengt etter ljos og lukka,
men tidt i lengt og liding ho må sukka
og ynskja denne tida var forbi.

Og i mot kveld ho stig på lette vengja
då ingenting kan møta eller stengja,
- Att ligg ein lakam, som ei slokna glo.
Ho stig mot himmelbogar i frå kvervelstup,
mot blåe høgder i frå svarte djup.
Ut i den store stilla søkjer ho.

(Åslaug Låstad Lygre: Sjela)

døkk adj døkt, døkke (norr døkkr; jf III dokk) noko mørk; dim; uklar, matt d- himmel