At det finst ein gråt inne i ein. Ein gråt som kan sova der. Og ikkje vakna. Om ein får vera i fred. Om ein får gjera det ein skal og tenkja på det som skjer. Men straks tankane byrjar springa. Då bråkar det. Når tankane spring føre henne, og vil sjå kva som snart kjem til å henda. Snart. Seinare. Bak neste hjørne av tid. Då vaknar gråten inne i henne. Og ho kjenner at det svir i augo. At munnen skjelv. Ho vil det ikkje. Ho vil absolutt ikkje at det skal skje. Men det skjer.
Det finst song inne i henne. Når ho ser regnet falla på sølepyttane. Den runde songen. Når ho ser kveldslyset i pelsen til katten. Pelslyset. Den mjuke songen.
Tyra veit om gråt og song. Og kan leva med desse to.
Sist sett
