Eg las eit dikt

Eg las eit dikt, men skyna snart at eg
las anns manns brev; at ordi var til ein
og ingen andre, stod so greidt i stein.
For henne fanst det ikkje annan veg,

ho ravla ned si naud, og heiv eit blad
på von og våge, - enn um han las
det nettupp han! ho sprang i eldfengt gras.
Men heller ikkje eg las likeglad.