Så, kjære Kappus, bli ikke oppøst når ei sorg stig opp i deg større enn du nokon gong så ei; når ei uro, lik lys og skyskuggar , glid over hendene dine og alt deira virke. Tenk då at no held noe på å hende, livet har ikkje gløymt deg, du er halden i hender som ikkje vil la deg falle