Å frie mann, du elskar havet til kvar tid!
Havet er din spegel. Der kan du følgje
sjela di som roleg rullar i kvar bølgje.
Din ande er ein avgrunn, ikkje mindre vid.
Du kastar deg med fryd i bildets opne fang,
du femnar det med auge, sinn og armar,
og gløymer eigen angst når bølgjer larmar
med lydar frå ein meir ubendig klagesang.