Bokelskere.no

Jacqueline Winspear har skrive ein serie med krim-bøker om den engelske privatdetektiven Maisie Dobbs. Handlinga i serien startar tidsmessig rundt 1930 (sjølv om ein også blir tatt med på hendingar før og under 1. verdskrigen). Nokre av bøkene er oversatt til norsk. I denne boka, som er den 14. i rekka men likevel den første eg les, er ein såvidt inne i 2. verdskrigen. Phoney war, dvs det er erklært krig, men framleis lite av krigshandlingar. Dei fleste anar vel at det er stille før stormen.

I dette klimaet av ei overhengande katastrofe forsvinn Joe, sonen til ein kjenning av Maisie. Han blir funnen død ved eit nedlagt jernbanespor. Det kan sjå ut som han har ramla ned ein skrent og slått seg i hjel. Men Maisie anar at her stikk det noko meir under. Kvifor legg til dømes malarfirmaet som Joe jobba for så stort vinn på å halde arbeidsoppdraga sine løynlege?

Dette er ingen hardbarka action-krim, heller eit sjarmerande bekjentskap som leiar tankane over på Agatha Christie. Det er heller ikkje berre eit krim-mysterium som blir presentert, men eit brukbart portrett av heltinna og menneska rundt henne, samt av det engelske samfunnet i den aktuelle tidsepoken. Skildringane virkar tilforlatelege, ein får inntrykk av at Winspear har satt seg godt inn i stoffet ho skriv om. Skulle eg driste meg til å pirke på ein bitteliten detalj, så vel eg å tvile på at jernbaneskinnene på åstaden var laga av støypejern. Valsa stål er nok langt vanlegare til dette formålet.

Alt i alt ei leseverdig og underhaldande bok. Eg kjem nok ikkje på å satse på å lese heile serien, men skulle det lage seg slik at eg ein eller annan gang kjem over ei av dei andre bøkene så er det stor fare for at den havnar i handlekorga.