Brilliant bok! Amalie Skram fortel om ekteskapet mellom ei ung, uerfaren jente og ein sjøkaptein som har levd livet. Ho er 17 år og han er 30 år eldre. Det går frå vondt til værre og endar i tragedie, særleg etter at dei legg frå kai.. Gamaldags og nydeleg språk med mange interessante ord og uttrykk frå gamle dagar, både frå kvardagslivet i den kondisjonerte verden og frå seglskiptida.
Forstår veldig godt at Gunnar Staalesen rangerer Amalie Skram som nr. 1.
Det er så interessant hvordan Skram skildrer de samme tankene og følelsene som man kjenner seg igjen i i vår tid. At følelsene er konstante selv om tiden og samfunnsnormer er i forandring. Hun skildrer sterkt følelsen av sjalusi, usikkerhet, fortvilelse, skam, skyld og redsel. For ikke å snakke om hva disse følelsene kan gjøre med en selv og andre. Hun forteller om ekteskapet (som en praktisk og "tidsriktig handling") mellom en ung uerfaren kvinne og en eldre erfaren mann. Hva ulike erfaringer og forventninger kan gjøre med relasjonen til en selv og andre. En spennende historie hvor man kan kjenne igjen følelser fra begge karakterer. Jeg liker veldig godt hvordan hun har skrevet historien. Ikke minst synes jeg denne boken har en briljant slutt.