Bokelskere.no

Lars Saabye Christensen er også ein fin lyrikar, men er best når han skildrar eigne minne frå barndom og ungdom, og personar han treffer i notid, ei notid der foreldra hans er døde og han sjølv byrjar å tenkje på "[...] neste eksamen/den store/som ingen, som ingen/noensinne har/strøket i". "Tenk om"-dikta eller "slik såg det kanskje ut" er svakare, tykkjer eg. Også store metaforar vert for svulstige. Han er best på dei enkle skildringane. Dei er det heldigvis mange av i denne diktsamlinga, som absolutt er verd å få med seg.