Bokelskere.no

Dette er en veldig spennende, fascinerende, trist og fin historie. Det jeg liker aller best er at forfatteren bruker så mange somaliske ord og uttrykk, noe som sammen med hendelsene gir et veldig fint innblikk i somalisk kultur. Dette er også første gang jeg leser en bok som beskriver andre verdenskrig gjennom øst-afrikanske øyne. Boken er også full av flotte beskrivelser og metaforer, og jeg liker det, selv om jeg noen ganger mister litt tråden og lurer på om jeg leser et eventyr og ikke en roman. Dette kan ha med oversettelsen til norsk å gjøre. Oversetteren av boken, John Erik Frydenlund, har skrevet et etterord der han beskriver noen av utfordringene med å oversette denne boken. I ettertid skulle jeg nesten ønske at jeg hadde lest boken på engelsk, språket den opprinnelig ble skrevet på. Jeg tror kanskje denne boken er enda bedre på engelsk.
Jeg gir denne romanen terningkast 5.

"Svart mamba er eigna til å utvide horisontar" (Merete R Granlund, Dag og Tid)

Eg har lese fleire bøker frå det afrikanske kontinenet, men nesten alle har vore fortalt av vestlige forfattarar. Det at denne forfattaren er frå Somalia, at ho fortel historia om sin eigen far gjer innhaldet meir "ekte" i mine auge.
Frå forord, s 9:

Jeg er min fars girot. Dette er en hyllest til ham. Jeg forteller denne historien for å forvandle min fars skinn og bein, og enhver trolldom moren hans måtte ha sydd under huden på ham, til en fortelling, til å gjøre ham til en helt. Ikke av den krigerske eller romantiske typen, men til en ekte helt - det utsultede barnet som overlever ethvert kast og slag som skjebnen utsetter det for, og som nå kan lene seg tilbake og fortelle historiene om alle de som ikke klarte seg.

Boka er ei reise i Aust-Afrika, Frå Jemen til Somaliland,Etiopia, Eritrea og innom Sudan,Egypt og Palestina - heile tida på jakt etter livsopphold, inntekt så han kan stogge svolten.

Hovudpersonen, Jama Guure Mohamed opplever at mora døyr, han sit att utan nokon nære som kan ta seg av han. I 1935, berre 10 år gammal, legg han ut på leiting etter faren som forlet dei då Jama var liten. Han har minimalt med pengar, og med berre nokre få eigedeler etter faren i ein liten koffert legg han i veg, støtta av mora sin spådom om at han vil klare seg godt, han er svart mamba.

Han møter gode medmenneske og personar som vil han vondt, han vandrar barbeint gjennom ørken,får litt skyss her og der, deltek i krigshandlingar som barnesoldat mm.....alt for å få litt, eller helst nok mat til magen.
Eg vart gripen av styrken og håpet hans, eg vart forundra over at klansystemet i det somaliske folket står så sterkt, og at det var ei direkte årsak til at han greidde seg og kom seg vidare. Eg let meg imponere av at han heldt på ein til dels høg moral, trass i at han var saman med menneske vi likar å sjå ned på.

Språkleg er nok ikkje denne av dei beste, men språket avspeglar den kulturen som vert skildra, kanskje både i setningar , og med innslag av mange ord og uttrykk frå ulike språk. (Oversettaren kommenterer heilt bake at dette ikkje var ein enkel jobb). Også innhaldsmessig er boka ujamn, det er ikkje alt som fenger like mykje. Likevel - det er ei bok eg er glad for å ha lese - kanskje min horisont er utvida litt....
Terningkast: 4