Bokelskere.no

Dette er ei samling av tre kortromanar frå den finske forfattaren Aino Kallas. Kallas gifta seg med ein estlendar, budde mange år i Estland, og tilfanget til mange av bøkene sine fekk ho igjennom gamle estiske historier. Slik er det også med historiene i denne boka, som er basert på hendingar frå 1500- og 1600-talet.

Felles for dei tre kortromanane er at dei handlar om menneske som på ein eller annan måte bryt med normene i samfunnet, og må lide for det. Ein kan vel til ein viss grad seie at Kallas stiller opp motsetnadar mellom natur, kjærleik, overtru og mørkemakter på den eine sida, og kristendom,samfunnsnormer og øvrigheita på den andre sida. Noko eg stussa litt over er at historiene knapt nok involverer etniske estlendarar, eller «ikkje-tyskerar» som dei konsekvent blir omtala som i boka, men at persongalleriet i stor grad er av utanlandsk ætt.

Av dei tre historiene i boka, «Barbara von Tisenhusen», «Presten i Reigi» og «Vargbrura» tykte eg dei to siste var klart betre enn den fyrste, og skal eg velge ut kva for ei som var best så blir det nok «Presten i Reigi» med knapp margin. Men alle forteljingane gjorde inntrykk, dette er god forteljarkunst.

Språket er i ein divisjon for seg sjølv. Eg veit ingenting om den språklege stilen i originalverket, men oversetjaren Liv Hatle har valt ein gamalmodig nynorsk som stend særs godt til stemninga i historiene. Berre unntaksvis er det fraseringar som bryt med denne stilen. Rett og slett ein fest å lese.