Edvard Hoem er meister i komposisjon og psykologiske skildringar. Eg fann det interessant og etter kvart rørande å vere med ekteparet Ungermann frå dei i starten av boka kjem til Bergen midt på 50-talet og til boka sluttar i det Sovjetunionen i 1968 knuser reformrørsla i Tsjekkoslovakia. I gode og vonde tider følgjer vi ekteparet, etterkvart får dei ein son, og mot slutten av boka ligg spaninga i om forholdet deira vil overleve etter kvart som dei sjølve og tidene endrar seg. Mykje av handlinga går føre seg på og rundt Frøken Dryers musikkskule, der Theodor Ungermann etter kvart blir bestyrar. Sjølv om eg ikkje er spesielt musikkinteressert, las eg boka ut på nokre få dagar. Kvifor? Fordi Hoem fører oss nært inn på menneska og tida, og fordi han som alltid skriv vakker nynorsk. Eg håpar fleire les denne boka.