Bokelskere.no

Borogravia har vore i krig so lenge folk kan hugsa, og verving etter verving har tømt landsbyar og bygder for både unge og gamle menn. Nokre kjem att, men dei manglar alltid noko. Og no er det Polly som manglar noko – broren Paul, som ho ikkje berre er glad i, men som er hennar einaste sjanse til eit liv som ikkje inneber ein ektemann og ein ungeskokk ho helst ikkje vil ha, om då krigen let nokon leva. Men dei seier at Borogravia er på veg til å vinna… Polly let seg verva, og det siste regimentet unge menn går mot frontlinja. I gruppa er det både eit troll og ein kaffityrst vampyr, ein heroisk, men særs uerfaren løytnant og ein særs erfaren sersjant – og meir enn ein stor hemmelegheit.

Handlinga i Monstrous Regiment er lagt til Discworld, ei flat verd boren gjennom universet på ryggen til ei kjempeskilpadde. Denne verdi er skrudd saman slik at den er både attkjenneleg og framand for oss frå ein rund klode, og Pratchett går inn i tradisjonen attkjennele frå Jonathan Swift og Ludvig Holberg i si satiriske framstilling. I Monstrous Regiment er det både krigføring og kjønnsrollar som får gjennomgå, utan at ein einaste peikefinger kjem i vegen for underhaldninga og humoren.

Berre tittelen og framsida på boki er nok til å illustrera noko av Pratchett sin ordkunst og mange lag. “Monstrous Regiment” spelar på karakterane i boki, joda (trollet, vampyren, Igor, ja sjølv sersjant Jackrum kan nok kallast monstrøse), men ikkje minst på eit skriv frå 1500-talet av John Knox, “The First Blast of the Trumpet Against the Monstrous Regimen of Women“. Illustrasjonen er sjølvsagt ein parodi over det kjente biletet frå Iwo Jima, her med eit par mamelukkar som flagg.

Omtalen vart fyrst publisert her