Omtale fra Den Norske Bokdatabasen
Sunnhordland er det geografiske sentrum for romanhandlinga, tida er det dramatiske 1300-talet. Sentralt i forteljinga står bondesonen Arne Vidarson, som dregst mot tre ulike kvinner, tjenestejenta Håbjørg, den vene Alvsol og den mektige enkja med stor gardeiga, fru Gyrid. Arne søkjer makt og velde, men han har og ein draum om det høgheilage. I romanen møter lesaren vanlege folks liv og lagnad, klosterliv med både gode og ringe sider, striden mellom kyrkjemakt og statsmakt, og fygjene av Svartedauden. Dette er det andre, frittståande bandet i den historiske romanserien Tusen vårar, som vart innleidd med Sigrid Jonsdotter (2001).
Omtale fra forlaget
Dramatisk og mangfelt forteljing frå Noreg på 1300-talet. Himmelstigen er det andre, frittståande bandet i den historiske romanserien Tusen vårar, som vart innleidd med Sigrid Jonsdotter i 2001. Sunnhordland er geografisk sentrum for romanhandlinga, tida er det dramatiske 1300-talet. Sentralt i forteljinga står bondesonen Arne Vidarson, som dregst mot tre ulike kvinner: tenestejenta Håbjørg, den vene Alvsol og den mektige enkja med stor gardeiga, fru Gyrid. Arne søkjer makt og velde, men han har òg ein draum om det høgheilage. I romanen teiknar Johannes Heggland eit rikt og levande bilete av tida. Her møter me vanlege folks liv og lagnad, klosterliv med både gode og ringe sider, striden mellom kyrkjemakt og statsmakt, og fylgjene av Svartedauden.
Forlag Gyldendal
Utgivelsesår 2002
Format Innbundet
ISBN13 9788205306684
EAN 9788205306684
Serie Tusen vårar (2)
Genre Historisk litteratur
Omtalt tid Vikingtiden
Omtalt sted Hordaland
Språk Nynorsk
Sider 313
Utgave 1
Finner du ikke ditt favorittbibliotek på lista? Send oss e-post til admin@bokelskere.no med navn på biblioteket og fylket det ligger i. Kanskje vi kan legge det til!
Ingen diskusjoner ennå.
Start en diskusjon om verket Se alle diskusjoner om verketKanskje det er med oss som med sola og månen: me skin på kvarandre, men kjem ikkje kvarandre nær?
Han visste ikkje om ho hadde rett, visste so lite om ei mektig hand og kva som skjedde der oppi himlane. Han berre sette seg slik ho bad om, sat sammen med henne på det kvite skinnet og kom henne ikkje nær på noko vis.
Mennesket er dømt til å leva i si eiga tid, der fødsel og død er som skilde av grindestolpane i eit led. Imellom ligg lagnaden, den som kan gje ein opplevinga av tusen vårar - og kanskje frostnetter. Slik kan mennesket møta verda, og alle har si eiga vandring etter ukjende stigar.
Dei reddast for usedde makter under og over jord, bad sine bøner, lærde kvede og tonar. Dei tilbad jorda og ottast dauden, og kjende trong til ein frelsar. ...
Orda hennar hadde vekt noko i han, noko han ikkje visste hadde vore der: Ei gleda over å eiga makt og samstundes tena folket!
Men det var noko underleg med dette å vita at ein skulle verta far, at eit liv kom til soleis av mest ingen ting, av ei nattestund berre.