INGEN – absolutt INGEN!!

barn skulle ha ein slik oppvekst som den Lisbeth Pipping skildrar i boka si Kärlek och stålull
Fekk denne boka av ein god venn av meg som meinte eg burde ha interesse for dette sidan eg har tilknyting til barn og ungdom i kvardagen. Og det hevdar eg – utan å blunke – den som ikkje vert påverka av dette, må vere laga av stein.

Lisbeth Pipping fortel om ein barndom der ho som eldste jente i familien må ta ansvar som ein vaksen alt frå fire års alder. Mora var tilbakeståande, faren hadde alvorleg alkoholproblem. Då han flytta ut var det Lisbeth som måtte vere støtte for mora, og ikkje minst for dei to yngre søstrene.
På ein usentimental måte skildrar ho ein kvardag som er vanskeleg å fatte: Lite pengar, dårleg – for ikkje å seie manglande kosthald, dårleg stell og lite eller ingen omsorg. Mora var rett og slett ikkje i stand til det.

«Min mamma kunde inte sköta en tvättmaskin, så derfor fick hon aldrig
någon. Men oss tre flickor fick hon sköta själv».

Følgjene av ein ikkjefungerande heim vart store, både på skulen og i fritida. Hjarteskjærande følgjer!

Men - trass i eit svært så dårleg utgangspunkt greier ho å formidle både håp, optimisme og dei små gledene i ein vanskeleg kvardag. Forfattaren har greidd seg godt seinare i livet, og ho fortel kvifor. Det er viktig at vi kan verte bevisste på det at akkurat eg kan bety ein skilnad for ein som treng det.
Alle som har med barn og ungdom å gjere bør lese denne!