Pip er foreldrelaus, han bur i fattige kår med den hardhendte storesøstera og mannen hennar, den godlynte smeden Joe. Medan han vitjar grava til foreldra sine ein vinterdag møter han ein rømd straffange, og blir truga til å hjelpe han med mat. Dette møtet får seinare uante konsekvensar.

Ikkje langt unna bur den merkelege Miss Havisham på godset sitt. Ho søkjer etter ein gut som kan kome og leike med adoptivdattera si, Estelle, av og til, og det blir Pip som får dette oppdraget. Den gamle og utmagra Havisham blei vraka av brudgomen på brudlaupsdagen, og ho vier resten av livet sitt til å dyrke denne fornedringa. Adoptivdattera blir opplært til å sjå ned på dei som er glad i henne, og sjølvsagt blir Pip forelska i Estelle. Vi følgjer Pip gjennom oppveksten og som ung og etter kvart vaksen mann. Han får sjansen til å gjere ei solid klassereise, og Dickens syner at dette ikkje nødvendigvis berre er positivt.

Det mest minneverdige med boka er nok alle dei fargerike romanfigurane. Det virkar som om Dickens ikkje greidde å halde igjen, han måtte male ut alle karaktertrekka til det groteske. Og det fungerer, desse figurane festar seg i fantasien til lesaren og gjer historia om til eit eventyr. Eg høyrde denne som gratis lydbok på Loyalbooks, opplesaren gjorde ein god jobb. Flott underhaldning på lange bilturar.