KRISESENTERET FOR DIKT

Krisesenteret for dikt, ver så god.
-Det er eit dikt som ringer, hallo.
Kva kan eg hjelpa deg med, lyriske bror,
-Eg er så lei meg, eg manglar eit ord.
Berre eit ord er vel ikkje så gale.
-Men eg vert mobba av dikta som er normale.
Snu diktet ditt til, sjå ei anna retning.
-Men i tillegg til ordet, eg manglar ei setning.

Prøv no å bli eit meir positivt dikt.
-Ja trur du eg finn att det ordet på sikt?
Ja, klart kjære venn, du får att setning og ord.
-Ja, men kva med det verset eg mista i fjor?
Uff, eit år utan vers, det er nokså lenge.
-Ja det var ein forfattar som strauk ut poenget.
Du måtte vite at forfattarar kan gå over lik.
-Ja, men det var vel litt stygt å valdta meg slik?

Du er litt forkommen, men det ordnar seg nok.
-Men eg står aldri i ei bok, eg står att på ei blokk.
Sei ikkje det, om ideen er god.
-Men eg er langt unna bok, slik eg har det no.
Me skal hjelpa deg litt, då vert du nok bra.
-Eg trur neppe det går, men takk skal du ha.
Du får ein heilt ny forfattar, no vert du nok fin.
-Ja send ein heilt ny forfattar, som har drukke litt vin.

JULEBORD I ENKELTMANNSFORETAKET

Bedrifta var samla,
det var meg og eg.
Eg var der som tilsett,
og sjefen var meg.

Så drakk me og åt,
sjefen og eg.
Eg las eit dikt,
ja då kosa eg meg.

Sjefen heldt tale,
og skryten fekk eg.
Eg takka for året,
og gav blomar til meg.

Etter desserten,
gjekk eg frå bordet,
og drog med meg sjefen,
inn på kontoret.

Eg såg meg i augo,
kviskra sjefen i øyra.
Sjefen min smilte,
det er slikt eg vil høyra.

Ja eg er nokså lur,
eg veit kva som trengs.
Eg gjekk opp i lønn,
og fekk sjefen til sengs.