Harry slengte frå seg pennen. Nei, ein vert nok ikkje forfattar av å skrive av velkjende skribentar. Han klødde seg på den hårlause issen og såg ut av vindauget. Der var himmel, hus og eit tre. Himmelen var grå. Husa var raude, kvite og blå. Treet var brunt. Han kunne også sjå nokon folk som gjekk nede på gata. 3 ungdommar, ein gammal mann og ein hund. Ungdommane ropte og skrålte, medan dei dytta kvarandre og lo. Den gamle mannen gjekk stille og krumbøygd. Han hadde stokk. Hunden tissa på treet. Det brune treet. Ein hund som tissar, på eit tre. Harry lente seg tilbake med ei tenksam mine i panna. Det var vel i grunnen ikkje så veldig morsomt, men viss han tenkte at hunden vatna treet... Då vart det straks mykje meir morosamt. Han lo og tok seg ein kakebit.
Sist sett
