Antigone finnst visst ikkje i noka frittståande utgåve på norsk, så eg valde i staden omslaget til Penguin Classics som illustrasjon. Eg så nyleg Antigone i Det norske teatret. Der nytta skodespelarane ei beiarbeida omsetting av Haldis Moren Vesaas. I medan er bokversjonen eg har lese omsett av Eirik Vandvik og finnst mellom anna i Gyldendals blå klassikerbibliotek frå 1975, men blei opprinneleg utgjeven av Samlaget i 1964. Vesaas sin versjon er nok meir skodespelar- og lesarvenleg enn Vandvik-utgåva. Likevel kjem konflikten og tragedien godt fram også i Vandviks omsetting. Sofokles lev vidare fordi tema han tek opp er så allmennmenneskelege og stendig aktuelle. Berre for nokre månader sidan vart det ein heftig diskusjon om Noreg skal gjeva stønad til ein verdig gravferd for nordmenn som sloss for tyskarane på Austfronten for meir enn 70 år sidan. Forsoning er òg eit viktig tema i Antigone.
Sist sett
