Bokelskere.no

Uhyra spanande bok! Passar godt til målgruppa, men passar og godt til damer på snart 30 år. Forfattaren har jobba godt med å skape denne verda, gutane har til og med sin eigen sjargong. Eg har lese mange delte meiningar om boka, men eg fekk umiddelbart assosiasjonar til både Lord of the Flies og Enders Game. Har skrive meir på bloggen.

Av grunnar ho ikkje sjølv kan forstå, vert Kenzie kåra til ei av dei ti heitaste jentene på skulen. Det førar til ein popularitet ho eigentleg ikkje har så lyst på, men etter kvart vert det mørkare. Ein etter ein døyr dei mest populære jentene, og Kenzie er nummer fem... Treig i byrjinga, men om du held ut, vert det veldig spanande. Det er forfriskande med ein lynande intelligent kvinneleg hovudkarakter, men kanskje difor meir skuffande at ho er svært passiv.

Meir interessant enn sjølve tragedien, er kvinneteamet. Med vers som:

A man, when he’s tired of
the company in his home,
Goes out of the house and
puts an end to his boredom
And turns to a friend or
companion of his own age.
But we are forced to keep
our eyes on one alone.
What they say of us is that
we have a peaceful time
Living at home, while they
do the fighting in war.
How wrong they are! I would
very much rather stand
Three times in the front
of battle than bear one child.

Kjem kvinneteamet godt fram. Medea si kjærleik er ein del av ei forheksing, og ikkje ein "ekte" kjærleik, men sorgen som kjem som resultat av at Jason har sveke henne er høgst reell. Eg har skrive eit meir utfyllande innlegg på bloggen, men nøyar meg her med å sei at sjølv om det greske tragedie-formatet kan virke litt utgått på dato, er dette verket tankevekkjande.

Merkelig med gjensyn av et så gammelt innlegg. Fem år? Jeg var en ganske annen fyr. Men kanskje jeg ikke mener så veldig forskjellig nå som det jeg skrev her. Usympatiske mødre ja, de er også vidt omkring. Det første som slår meg her og nå er The Sopranos.

Redigert: Apropos dette. Sons and Lovers. Jeg skrev min master om denne romanen. Noe av det jeg satt av en del plass til var å tilbakevise resepsjonen syn på moren og faren i romanen. Faren blir ofte tolket usympatisk og moren som en slags engel, men det er jammen helt høl i hue'. Moren her er noe nær et monster. Heldigvis er romanen kompleks nok (god nok) til at de begge er skrevet som hele mennesker, altså ikke typer*, og å kalle den ene for monster er egentlig bare et oppildnet slump fra min side.

Krysser fingrene da for at jeg finner den på mammutsalg!

Jeg ser du har gjort researchen for meg! ;) men det jeg egentlig ville høre er om du har lest en av utgavene, eller gjerne flere av dem, slik at du kan sammenligne. Kanskje du tilogmed kan norrønt og vil sammenligne de nye norske oversettelsene opp mot originalen?

Jeg har lyst til å lese Egils saga, eller Egil Skallagrimssons saga. Mest lyst har jeg å lese den på god nynorsk. Hvilke utgaver finnes det og som er å anbefale, og for den saks skyld mulig å oppdrive?

Det er det året Anne går frå å vera seks til sju, året går frå sommar til vinter og så til sommar igjen, og ho går frå å vera sommarindianer til vinterindianer, og så til å vera åleine-indianer. Det er forteljinga om eit år.

Boka er stramt komponert. Formen får det til å virka som eit knippe med minner frå eit år som forandra alt. Romanen inneheld mykje sekstitalsnostalgi, men under det heile lurar eit mørkre. Eit ubehag bryt i dei idylliske og ordinære familieskildringane. Me veit at noko skal skje, men me veit ikkje heilt kva. Anne er til tider lite overbevisande som seksåring, nokre av skildringane er for vaksne, men det gjer i og for seg ingenting. Interessant bok, forfattaren har gjort ein del litterære grep som eg trur at ein anten elskar eller hatar. Les, og sjå sjølv!