Bokelskere.no

Elle, melle...har eit par eg kunne tenkt meg å foreslå! Men, trur eg har bestemt for Hans Fallada og hans Hva nå lille mann ..mi utgåve heiter "Lille mann, hva nå".

Boka fekk mykje positiv omtale då den kom ut, og den er filmatisert- om eg ikkje tek feil. Eg las den på tysk i mi tid som student, og den norske utgåva har stått på vent lenge.
Kanskje det kan vere aktuelt å lese om framvekst av nazismen no i vår tid?

Likte også godt "Alle dør alene" som vi las saman for nokre år sidan.

No lurer eg på...Har du fått boka, Jostein? Eller ventar du framleis? :-)

Blir gjerne med, eg! :-)

Siste side er lest, og det er ei bok eg har likt godt - ei bok som meisterleg skildrar gleder, sorger og medmenneskelege tilhøve i eit samfunn som strevar med kvardagen.
Eg er så enig med Lillevi som seier i si gode bokomtale at Lidman skildrar godt og presist, humoristisk og respektfullt.

Er glad for å ha delteke i ei felleslesing av ei god bok, og med mange refleksjonar som har krydra innhaldet. Hjarteleg takk!

Eg er no eit godt stykke inn det trivelege, men også fattegslege Multelandet. Eg har stifta bekjentskap med "den blide Hilda og fem sønner.- Fem gutter kan bli fem sprengladninger under Myren, selv om faren er en tufs."s 37
Eg har treft Nordmark som skjønte at "den som ikke eter, heller ikke kan arbeide" s 42 - og eg har mora meg kostelig over Hadar som strevde med hår i nasen. Lo høgt, då ja!
Det er ikkje få situasjonar Lidman skildrar, og eg fekk no litt medkjensle både med lærar og elevar på kalde vinterdagar.
Har heldigvis nesten halve boka igjen!

Så er eg tilbake etter nokre dagar på reise, der Multelandet måtte bli att heime! Vi greidde å kome oss til reisemålet og heim, trass i omfattande flystreik.
No gler eg meg til å gå i gang med romanen, trur den har mykje å gi!

Då greidde biblioteket å skaffe meg ei utgåve av boka - ei gamal utgåve frå 1979. Den ser ut til å ha hatt ein del lesarar her den ligg med gulna sider. Likevel - det skal bli kjekt å lese om hendingane i Multelandet! :-)

PS...har lese nokre få sider her eg sit i solsteiken, og dette ser ut til å bli fornøyelig! Har ledd høgt....

Sjølv om eg har lese ei ok krimbok no i påska, så har Mamma er en gåte bergteke meg fullstendig!
Forfattaren er lege i Norge, og fortel om kva som gjorde at ho fekk ei altoppslukande interesse for å forske på autoimmune sjukdommar generelt - og leddgikt spesielt.
Ho fortel på ein måte som gjer det lettlest og svært interessant.
Denne anbefalar eg- dei fleste kjenner nokon som er ramma av leddgikt/ revmatisme.

Då håper eg biblioteket kan skaffe meg boka. Har ikkje lese noko av Lidman før, så det blir ei ny erfaring - ei god erfaring håper eg.
God påske til deg og! ...og takk igjen for at du tek jobben med organiseringa! :-)

Takk for det. Kjem sikkert til å lese boka om ikkje lenge, uansett kva som blir resultatet av valet. :-)

Håp er viktig!

Har nettopp avslutta ei bok som er prega av sterke kjensler, stor sorg- men håpet gjer det vonde og vanskelege litt lettare.
Det er den første boka av Carolina Setterwall, og det verkar svært personleg og sjølvopplevd.

Carolina og Aksel levde godt saman - med både gleder og sorger - og hadde saman vesle Ivan som gret litt i meste laget. Når Ivan er 8 mndr gamal, finn Carolina Aksel død i senga om morgonen.
Sorga og fortvilinga tek nesten knekken på henne. Einsemd, sjølvbebreiding og fortviling gjer dagane vonde. Heldigvis hadde ho folk rundt seg som kunne trå til når det vart nødvendig.

Likte boka nesten heilt gjennom, synest kanskje det ikkje hadde skada å redusere litt...Men, ho skriv godt.
Kanskje ei bok som kan egne seg til diskusjon om korleis det er å miste nokon som står ein svært nær?

Eg sat her og funderte på kva eg kunne foreslå til neste leserunde- då eg las i ei Oslo-avis at Magnhild Haalke er undervurdert her hos oss, og at det nettopp er utgitt ein biografi om henne: Der livet brenn. Dermed bestemte eg meg for at mitt forslag må bli Allis sønn av Magnhild Haalke.
Eg har lese boka for lenge sidan, men toler sikkert eit "gjensyn"

Spennande prosjekt som det var kjekt å lese om. Ser at eg har/ har lese ni av bøkene dei har valt ut. Har likt dei fleste...

I går kveld brukte vi eit par timar saman med butler Stevens og Miss Kenton. Anthony Hopkins tolka butleren godt, han fekk fram den stillfarande, pliktoppfyllande tenaren så ein trudde på han. Også Emma Thompson gjorde ein god figur....og vi likte både miljøet rundt godset og landskapet der.
Rørande avslutning i ein prisbelønt film.
Så no skal "Resten av dagen" få kvile ei stund, men trur nok at boka fortener å bli lesen ein gong til.

Elles må eg få rose Lillevi for den flotte bokomtalen ho har levert om romanen. Tommel opp for den, Lillevi!

Eg trur eg har bestemt meg for å sei "På gjensyn" til butler Stevens.
Ei bok som eg har likt svært godt, og som viser eit samfunn i endring, og ein mann som miste sitt vesle håp om sosial endring. Svært vemodig slutt.

Lillevi og Cathrine har skrive utfyllande, gode svar, så eg seier meg mykje einig med dei.
Ser fram til å få filmen i hus ( den eg hadde var skada) - mitt første gjensyn blir der.
Alt i alt: ei god bok som eg er glad for å ha!

Så har eg vore saman med butler Stevens nokre sider til. Opplevingane hans på vegen er trivelege, og han møter positive menneske som gir han både hjelp og gode tips til opplevingar i ein flott, engelsk natur.
Han ser mykje tilbake på hendingar på godset, og ikkje alt er like positivt der. Vert litt lei meg over å lese om forholdet han har til faren, lurer nesten på kva som kan vere årsaka til at dei var så fjerne for kvarandre? Lurer også på kva som kan vere motivet for å ikkje innrømme at han har vore tilsett hos lorden før Farraday overtok godset? Merkeleg.
Han framstår heile tida som ein mann som har vore ekstremt oppteken av å vere ein mann av ære i si stilling hos adelen. Kanskje har han vore meir lojal enn det som godt var.

Eg likar framleis godt det eg les, og i går skaffa eg meg filmen. Skal sjå den når boka er fullført.

Dette var skuffende!

Då er eg eit lite stykke på veg inne i butler Stevens si verd. Stillferdige Stevens som har fått oppleve ei total omvelting i tilveret- med ein amerikanar som ny godseigar og med eit personale som har blitt minimal.
Så ulikt hans vanlege liv at han får ta nokre dagar på tur i ein Ford i eit landskap som er så vakkert. Skildringa av utsynet oppe på berget var visuell og god. Også skildringa av opphaldet på pensjonatet, rom og utstyr.
Det tok nokre sider før eg vente meg til det konservative språket med "nu" og "efter", men trur kanskje det passar godt til det konservative, britiske miljøet vi får bli kjende med.

Det er forresten veldig kjekt at fleire vil vere med på felleslesinga. Mange innspel er positivt og kan gi fleire ulike vinklingar på innhaldet!