Bokelskere.no

Etter tretten kapittel: Vi skjønner at det er noko som koplar Oliver til måleriet. Og Bill Sikes er introdusert. Det lyt vere ein grunn til at han er med i forteljinga ...

Dickens har altså klart å skape interesse hos "the intelligent reader" for korleis dette skal utvikle seg - heilt nødvendig, for romanen vart fyrst seld som hefte, som ein føljetong.

Gode observasjonar!

Jo, eg har sagt før her ein gong at i 1615 var bind I godt kjent rundt om. Ikkje så rart!

Da var to vise damer tidleg ute med innsiktsfulle kommentarar, og fordi det for meg er forbi med ferie og avspasering, vil eg få mindre tid enn før til å fordjupe meg i og informere om kommentarane i den spanske utgåva.

Så eg har ikkje så mye å føye til. LAM seier at namnet Sansón gir assosiasjonar til den sterke Samson i Det gamle testamentet, men eg ser ikkje heilt poenget ved dette.

Eg er einig med Hedvig når ho peikar på den korte tida som har gått etter den andre utferda. På den andre sida, om vi nå held oss til dei historiske og ikkje dei litterære kjensgjerningane, opplyser LAM at det alt i 1611 hadde komme ti utgåver av DQI.

I II.3 er det ei omskriving av eit uttrykk hos frå Horats: aliquando bonus dormirat Homerus (G&K skriv quandoque bonus dormitat Homerus, slik det eigentleg står hos Horats i Ars poetica). Uttrykket stultorum infinitus est numerus er henta frå Fork 1,15, men omsetjinga til norsk er litt forskjellig frå Vulgata, der det står at talet på dei som ikkje veit – dårar, kanskje – er uendeleg. Ja, det kan det vere noko i.

I II.4 sier G&K at replikken «Eso es cosa fácil …» («Det lar seg lett gjøre og er ingen ny opfindelse») blir sagd av Sansón, men den spanske utgåva er utan denne informasjonen, og LAM seier at det er umogleg å vite om det er Sansón eller don Quijote som seier dette. I alle tilfelle har vi her å gjere med nok ein allusjon til Orlando Furioso.

Elles i II.4 spør don Quijote om ikkje forfattaren har lova ei oppfølging. LAM seier at det gjer han ikkje i bd. I, men derimot i prologen til Novelas ejemplares.

LAM har fleire kommentarar, men dette lyt klare seg. Eg ser at vi saman klarer å halde orden på hendingane – og takk til annelingua for fornuftig inndeling av øktene.

Eg bør vel prøve å få lese denne romanen (men når?), for tittelen er den same som hos Sjolokhovs serie om kollektiviseringa (langt svakare enn Stille flyter Don) - og tittelen er nok ikkje tilfeldig vald ...

Så godt å vere tilbake i barndommens Oliver Twist, denne gongen i original språkdrakt og i uforkorta utgåve!

Eg har ennå ikkje lese så mykje som ein firedel, men eg koser meg over korleis Dickens hudflettar samfunnet ved hjelp av ironi og satire, korleis han viser den råe vaksenverda gjennom eit barns auge og ikkje minst korleis han begynner å leggje ut tråder som vil bli nøsta opp: Vi har hørt om fødselen, vi har så vidt møtt Nancy og vi ser korleis Mr. Brownlow undrar seg over trekk i ansiktet til Oliver ...

Har ikke lyttet til den som hørespill, men har lest den på norsk og engelsk. Et mesterverk!