Ruth Thomas vender heim til øya Fort Niles utanfor kysten av Maine etter nokre år på fastlandet. Kva ho vil gjera med livet sitt veit ho ikkje, ho seier ho vil bli hummarfiskar som faren, men det er ikkje heilt sant. Helst vil ho at ingen skal bestemma over ho, men det er mange som har meiningar om Ruth.

Stern Men handlar om Ruth, om hennar oppvekst og framtid. Men mest handlar det om hummar, om fiskarar og om øyane. Gilbert har skrive ein roman som fortel historien til eit for meg eksotisk samfunn, som det no, midt på 70-talet, går nedover med, etter mange opp- og nedturar gjennom vel hundre år. Dette er historia om enka med guteflokken, om øybuaren som er redd for sjøen, om den rike sommargjesten, om dei som jobbar og døyr på havet – og alt er fortalt med både varme og humor, og den heimvendte utanforståande sin kjennskap og distanserte blikk.

Eg har brukt lang tid på denne romanen, mest fordi det ikkje var noko plot som greip meg. The devil is in the details, seier ein, og her er djvelen i digresjonane – det er digresjonane som skapar romanen, men òg som gjer at livet til Ruth Thomas ikkje dreg ein med i ein malstraum, men heller verkar som det rolege auga i stormen, og det hastar ikkje med å finna ut korleis det går med henne og resten av hummar-øyene. Likevel: Gilbert har gitt eit innblikk i ein utdøyande kultur og folkeslag, dei hardføre Maine-mennene som fiskar og kjempar og står på sitt, og kvinnene som gjer det same på land. God bok, lettlest, men sein. Kanskje litt som Maine-mennene?

Omtalen vart fyrst publisert her